Eliot Kennedy - A Yacht Named Sue (Coast to Coast)

Eliot Kennedy is bekend geworden als producer en songwriter voor o.a. the Spice Girls, Gary Barlow, Blue, Delta Goodrem. Grote namen uit de jaren ’90 en ‘00’s  pop. Hij werkte ook samen met Bryan Adams en schreef samen met hem één van zijn beste songs ever ‘Never Let Go’ uit de film the Guardian. Dat laatste wist ik niet en nu ligt ineens z’n eerste solo plaat in m’n speler!

Eliot Kennedy was dus vooral op de achtergrond bezig en ver onder mijn radar in de rol als producer en songwriter en verrast me nu prettig met z’n album ‘A Yacht Named Sue’(mooi woordspeling) Eerste song ‘My Destiny’, laat een soulvolle stem horen die swingt als in die lekkere disco-songs die we o.a. van the Brothers Johnsons of Earth, Wind & Fire.

De smachtende soulballade (had zo van Billy Ocean kunnen zijn) ‘When Love Breaks Down’ barst uit z’n voegen van muziek en de smart van Eliot. Met ‘Fragile’ krijgen we weer wat lucht, Kennedy weet echt hoe hij een catchy popsong moet schrijven. Dit klinkt als een mooie ode aan de lekkere popsongs uit de ‘70’s en ‘80’s.

‘A Love of Your Own’ had zo van Hall & Oates kunnen zijn, schitterend verzorgede pop met een heerlijke sax en die stem van Eliot schiet zonder moeite de hoogte in. Had ik al gemeld dat ik hier zit te genieten?! ‘Rae’s Diner’ is echt heerlijk funky-smooth-groovy, die je ergens afzet tussen Steely Dan en Glenn Frey. Als iemand dit zó over jouw eettent zingt ben je forever binnen! 

The Human League scoorden een monster-hit met hun onderkoelde versie ‘Human’, in deze zinderende west-coast versie, spat de thermometer, mede  dankzij de sax-partij, uit elkaar. Eliot wisselt z’n ballads (‘How Sweet Starts the Day’) mooi af met lekker uptempo werk ‘Tomorrow’s Today’, een fraai knipoog naar the Doobie Brothers. Niet iedereen zal tegen de koortjes kunnen die in bijna elke song aanwezig zijn, maar voor mij ademen ze de zorgeloosheid uit van mooie tijden. 

Met ‘husky’stem  zingt Eliot het heerlijke ’Lionheart’, wat een geweldige vibe heeft deze song! Hier komen man’s song-writing skills volledig tot z’n recht met dat heerlijk repeterende thema. Dat zou toch een kneiter van een hit moeten zijn! En afsluiter ‘Don’t raise me up’ is onvervalste Billy Ocean song, alleen weet Billy dat zelf nog niet! Bijzonder dat het zo lang heeft geduurd voordat Eliot zich zelf op de voorgrond heeft durven zetten, want voor menig muziekliefhebber zal deze plaat als een mokerslag binnenkomen, wat een klasbak vol muzikaliteit!

(GJG 9,0)