Filters

Album van de week

Album: Israel Nash – Lifted (21-08-2018)

Dat Israel Nash een muzikale held van me is, zal je niet verrassen en gelukkig niet alleen van mij. Ik keek er naar uit, dit vijfde studio album. Nash is de enige artiest die hier in deze rubriek een 10 en 10,1 en zelfs een 10,2 voor z’n album kreeg, maar eigenlijk is dat maar bijzaak. Want waar gaat het nou om? Muziek!

Op zijn nieuwste album In the shadows (Again) combineert Garrett T. Capps het geluid van honky tonk bars met de sound van de kosmos. Hij verkent het americana landschap en test diens grenzen terwijl hij zijn roots niet uit het oog verliest.

Album: The Westies – Six on the out (Pauper Sky Music)

Opnieuw openend met een titeltrack is Brent Cobb terug met zijn nieuwe album “Providence Canyon”, een prachtig vervolg op zijn indrukwekkende debuut “Shine On Rainy Day”. 11 nummers die vloeiend elkaar opvolgen, elk nummer een stroomversnelling van de rivier door Providence Canyon.

Niet eerder schreef ik in een jaar zo vaak een recensies over de muziek van een zangeres. Die lijn trek ik graag door met dit juweeltje van Ciara Sidine. Nog niet zo lang geleden trad ze op in Zwolle, maar toen kon ondergetekende niet. Ciara’s vorige album ‘Shadow road shining’ maakte al een geweldige indruk op me. Van een zangeres uit Ierland verwacht je al gauw een prachtige keltische stem en een folky jas die daar om heen sluit.

Afgelopen vrijdag vroeg de platenmaatschappij of ik nog naar het concert van Beth Hart wilde op zaterdag 12 mei in de Ziggodome Amsterdam? Nou daar hoefde ik niet lang over na te denke, ja natuurlijk! Wel een beetje kort dag maar ik had de zaterdag vrij, dus wat houdt je tegen? M’n vrouw (ook een liefhebber) kon helaas niet mee dus moest ik even snel schakelen in m’n vriendenkring en dat lukte de volgende dag nog op het laatste moment, op zaterdag inderdaad.

Als kersverse vader is het soms lastig om wat tijd voor jezelf te vinden. Het was dan ook pas maandagochtend dat de nieuwe cd van Levi Parham mijn cd-speler wist te vinden. It’s All Good is alweer het derde album van Levi, en hij weet ook op deze plaat mij weer behoorlijk te verrassen. Waar ik Levi voorheen had omschreven als een singer-songwriter, zal ik dat na het beluisteren van dit album toch wat moeten bijstellen.

Afgelopen zaterdag, 21 april was het weer Record Store Day. Op Record Store Day zijn er veel speciaal voor dan uitgebrachte platen te koop, vaak in beperkte oplages. Je raadt het al, als je nou net die ene uitgave heel graag wilt hebben, moet je topfit aan de start verschijnen! Bij ons was dat om half 10 ‘s morgens.

Ha! Altijd weer lekker om verrast te worden door een mooi verhaal, in dit geval dat van Kris Barras. Iemand die het leven van een kooivechter combineerde met het spelen in een coverband. De gevechten betaalden de rekeningen maar z’n hart lag bij de muziek. Mooi meegenomen dat Gary Moore, Allman Brothers en Lynyrd Skynyrd hem inspireerden en hem een muzikale boost gaven waarmee hij ook wel raad wist in de kooi. Na de vroege dood van z’n vader (55 jaar) besloot Kris echter z’n eigen leven een ferme draai te geven richting z’n grootste passie, de muziek.

Hij heeft nooit de meeste albums of concertkaartjes verkocht, en hij heeft zeker niet de meeste Spotify-streams of social media-volgers. Toch zit John Prine al zo’n 50 jaar in het vak. Om de impact van deze Amerikaanse singer-songwriter te duiden moet je het vooral zoeken bij zijn collega's.