Filters

Blog

Als de herfst je overvalt, is er gelukkig een comfortabele jas die Martyn Joseph heet. Gevoerd met warme songs en eentje die moeiteloos over je schouders glijdt. Eind 2012 kocht ik ‘dit merk’ voor het eerst en die zit zo lekker dat ik hem echt nooit meer weg doe, ‘Songs for the coming home’ heette die.

Frank Sinatra – Watertown

U denkt wellicht, wat een verrassende keuze voor de cd van de week, Frank Sinatra. Dit album ‘Watertown’ zag ik jaren geleden als een lp staan (in een betere wereld zou deze in elke platenkast moeten staan) in het muziekblad ‘Lust for life’.

De release was op z’n verjaardag, afgelopen vrijdag. Een bijzonder droevige ervaring is het om te horen dat dit creatieve icoon twee dagen later overleed, ons allemaal toch wel een beetje in shock achterlatend. De eerste ‘song’ heet ‘Blackstar’ (een fascinerende video ook) en duurt bijna 10 minuten, vol met sfeer van vervreemding en dood. Maar Bowie’s focus neemt ons mee naar een oase halverwege de song. Als je de tekst erbij pakt (zwarte glimmende letters op mat zwart papier) vallen er toch een paar puzzelstukken op hun plek.

Mariah Carey – Merry Christmas
Graag kijk ik deze week even in de achteruitkijkspiegel van de muziek. Ruim 20 jaar geleden kwam dit album uit, 1994 om precies te zijn. Er is nog geen Kerst voorbijgegaan zonder dat dit album te horen was in huize Gjaltema. Traditiegetrouw wordt onze kerstboom met de kerst-cd van Mariah Carey opgetuigd.

Roelof Meijeringh & Beau
Zaterdag 30 januari om 14.00 uur treden Roelof Meijeringh & Beau op bij de muziekafdeling op de eerste etage en om 15.00 uur de Britse Laurence Jones. Dit ter ere van de Asser Bluesdagen.

Het jaar is nog maar net over de helft of ik heb m’n jaarlijstje al bijna klaar! Veel mooie albums zijn er al verschenen, zoals deze van Will Hoge. Will Hoge zou een paar jaar geleden nog op Take Root (2008) verschijnen, ware het niet dat z’n motor er voor koos de straat een ferme knuffel te geven, inclusief de bestuuder… inderdaad Will zelf. Geen Take Root dus, maar wel een noodgedwongen herstel volgde. Net als een paar mooie albums, met deze ‘Small town dreams’ als voorlopig hoogtepunt.

 

De afgelopen maand ben ik twee keer naar The Wood Brothers geweest, de eerste show van de Europese tour in de Oosterpoort in Groningen en de laatste show van de tour, in Lux in Nijmegen.
Nu vind ik, zoals jullie vast al eens gemerkt hebben, The Wood Brothers echt geweldig. Maar ik was ook heel aangenaam verrast door het voorprogramma dat de broers dit jaar hadden meegenomen, Carsie Blanton.

Het borrelde al een tijdje op allerlei fora, de naam Chris Stapleton. Chris wie? Chris Stapleton! Chris, nu 37 jaar, schreef een trits (hit)songs voor diverse country artiesten. Hij zat in de band the Steeldrivers en ook in the Jompson Brothers. Z’n collega’s dragen hem op handen…en wij op de cd-afdeling ook. Wat een magistraal en geweldig album is dit!!! Liefhebbers van Ryan Bingham, Israel Nash Gripka, Matt Andersen en Jamey Johnson raken hier helemaal van in extase!! Een schitterende stem in het genre (roots/country/blues) maar bovenal een liedjessmid die z’n weerga niet kent.

Adam Lambert is 33 jaar jong en draait al geruime tijd mee in de muziekwereld. Het succes is hem zeker niet komen aanwaaien, hij deed veel bijrollen in musicals (Grease/Wicked/10 Commandments) en probeerde muzikaal diverse bandjes uit. Pas na een bezoek aan het ‘Burning man’ festival in Black Rock Desert in Nevada, gooide hij rigoureus het roer om en deed hij mee aan American Idol in 2009.

Deze week is William Clark Green dan eindelijk aan de beurt, ‘the lucky bastard’. Ik had wederom nog nooit van deze gast gehoord maar ben aangenaam verrast. Ringling road is alweer z’n vierde album.